Για την επίτευξη της στύσης, είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα ανατομικά φυσιολογικό πέος, με ακέραια τόσο το αγγειακό του σύστημα όσο και την

αυτόνομη και σωματική του νεύρωση.

Η στύση φυσιολογικά επιτυγχάνεται με τη διέγερση του αυτόνομου κέντρου της στύσης στον υποθάλαμο, από οπτικά ή απτικά ερεθίσματα.

Μέσω των νευρικών ινών, ως γνωστό,που ξεκινούν από τα σηραγγώδη σώματα και φθάνουν μέχρι τις λείες μυϊκές ίνες των σηραγγωδών αρτηριών.

Ο κύριος νευροδιαβιβαστής της στύσης είναι το μονοξείδιο του αζώτου (NO), όπως και οι προσταγλανδίνες, που απελευθερώνονται από τις παρασυμπαθητικές απολήξεις και προκαλούν χάλαση των λείων μυϊκών ινών και διαστολή ή διάταση των σηραγγωδών αρτηριών, αυξάνοντας τη ροή του αίματος μέσα στους σηραγγώδεις κόλπους.

Με την πλήρωση των τελευταίων, οι μικροί σηραγγώδεις κόλποι που βρίσκονται περιφερικά, αμέσως κάτω από τον ινώδη χιτώνα συμπιέζονται και παρεμποδίζουν τη φλεβική αποχέτευση των σηραγγωδών σωμάτων που διογκώνονται και σκληραίνουν, αυξάνοντας την επιμήκη και περιφερική τους διάσταση.